_______


Saymakla bitiremeyeceğimiz ne çok badireler atlatmışızdır herbirimiz kim bilir!
Ben de içinizden biriyim!..
Ötekileştirmeden ayrıştırmadan sevmenin güzelliğine gecikmeden varabilsek ne olurdu?!Milyonlarca insanın içinden, yalnızlığıma çarpa çarpa aranızdan geçip giden biriyim.
Hayatım boyunca birçok görevimi sevdim..
Evvela insan olmayı, kalabilmeyi seçtim, sevdim!
Sevmenin sevilmenin hem acıttığını hem u/mutlandırdığını gördüm.
Sabrın sükutun metanetin,
en büyük zorluklara göğüs germenin insan nefsine ağırlığına şahit oldum, kimi zaman en büyük acıların zehrini yudumladım. Beklentilerin yorduğunu bile bile sabretmenin selametini bekledim.
Nihayetinde hep
‘Ama, lakin, fakat’ diye devam eden umut vari yapıcı cümleler oluşturdum.
Öğrenmenin, insanlara faydalı olmanın güzelliğini keşfettim sonra.
Kendime yetişememiş, geç kalmış olabilirim. Pişman değilim!
Nasibim yazgım bu imiş diyerek kanaat getirmeyi kabullendim, yetinmeyi de ayrı sevdim.
Etrafımdaki birileri benden daha yüksek mertebede diye kimseye hayıflanmadım öfkelenmedim bilenmedim, ihtiras duygusuna kapılmadım.
Kimseye eğilip bükülmedim çok şükür!
Birileri beni sevsin diye, huyumu değiştirmedim; her yanlışı onaylamadım, aksine değer verdiklerim üzülmesin diye onların rengine boyandım, yapıcı doğrultuya evrildim, lakin faydasız olduğunu gördükçe, onlara uymanın doğru bir eylem olmadığını düşünceme sabitledim.
Menfaat uğruna harcamadım kimseyi.
Belki gözle görülmeyen hünerlerim meziyetlerim yok, fakat kalbimde dünyalara bedel okyanustan büyük bir sevgi var.
Bunun örselenmesine talan edilmesine asla izin vermeyeceğim.
Lütfen insanlığa olan saygımı tahrip etmeyin.

Gözlerimin buğusunda yiten bir ömrün bedeli kadar ağırdı seni bir başına sevmek..

Çığlık olmuş dizeler düşüyor gönlümün cemresine
Saçlarımdan dökülen hasret ağrılarına keder oluyor hep aynı şarkı

Seni görmeyeli kalbim buz kesti
Bedenim ağırlaştı
Aylar yıllar, sanki bir asır geçti
Kaç kanadı kırık kuşlar göçtü ruhuma
Sen gideli.

Sevdiceğini kim öptüyse gitti hep zoruma.


Ölüler ölümsüzdür demiştim
Yaz bunu dediğin o yerdeyim.

Arsız çelmelerden kaçarken düştüm diz diplerine.
Ruhumdan ölü denizler süzülüyor gibi bak gözlerime
Vaadesi yitmiş cümlelerde boğuyorum senliliği.
Esaretine tutsak bir köle gibi ak sözlerime.

Nefesini yudumluyor avuçlarım
hüznümün gergefine dolanan
saymayı terkettiğim kaçıncı artık’sın bilmiyorum.
Yalnızlığımın morgunda yüzülüyor derim.

Sinsileştikçe kuduzluğun ötekileştin biriken öfkemde.
Hiç kimse/leştin abâd dehlizinde.

Kifayetini yitirmiş öz canımdan azad oldun.
Koygun bir gecenin nöbetinde suladım cesedini.

Beklediğim duraklarda suretin belirmiyor
Yağmurlarda özlemeye gebe kalmış tüm aksanımı duvarlarımda ıslattım.
Bir birine zıtlaşan medeniyetsiz iki bireydik.
Sen hoyrat bir üşüme
ben ellerine tutsak bir vuslattım.

Köln