“Şimdiki aklım olsa,
gidişine susmazdım böyle bu kadar.
Gücüm yetseydi önüme dizilen bütün barikatları yıkar sana gelirdim”
Dedim; kendi sesime susarak.

Yüreği ateşle harlanan
Ayrılık acısından ayakta duramayan sevenlerin şairi oldum senden sonra.
Senden sonra;
Sayısız vedalar öptü alnımdan.
Her gidenin geride bıraktığı
Adını unuttuğu bir maziyim şimdi.
Hiçbir özür telafi edemez yarım bırakılmışlığımı
Anlatılır yanı yoktu enkazda kalışımın.
Nefesi kesilmiş ömrümün; son rolüne yakışıyorum var gücümle.
Kederden örülmüş duvarlara yazdım adını.
İçerime ne çok acı sığdırdım ardından;
ahh bir bilsen.
İçerim ki mayın tarlası
İçerim ki; sayısız cesetlerle dolu bir mezar
İşte böyle böyle
Azar azar gider oldum kendimden!

Yüreğinde alaca atlar koşar gibi,
tepiniyorken hasret
Ruhuna en yakın olanı özlemek ne demek,
Bilir misin sen?
Ve beklemek gelmesi mümkün olmayanı..
Kalbim bağıra çağıra
Bir cenazeyi bekler gibi bekledi seni.

Dünyaya teşrifine şahit oldum ama,
olur da,
büyüdüğünü göremezsem;
hani ömrüm vefa etmezse
saçlarını örmeye,
onlara papatyalardan taç yapmaya kalmazsa zamanım;
bana gücenme n’olur Kayra.

Sana dünyanın aslında güzel bir yer olduğunu;
Her insanın özünde iyimserlik barınmadığını
En büyük çaresizliğinde,
İmtihana tabi kılındığını
İyiyi kötüden ayırt edebilmenin zorluğunu
Her koşulda yanında olduğumu
Bütün şefkatimle anlatmayı isterdim.

Hüsran yelkenlerine yüklediğim
uğultulu yalnızlığımı da
seninle bölüşmek isterdim Kayra.
Dilerdim ki
konuşmadan işitilsin sesim
nidamı anlasın birileri.
Hiç kimsenin derinine
değmedi gözlerim,
lakin sözlerim d/okundu yüreklere.
Hiçbir insanın
keşkesi olmak istemezdim;
ama sükutumu kalbime hapsettiğim,
kevgire dönmüş yüreğimi
özgür bıraktığım
o gün,
en çaresiz yanımdan asıldım
göğün tavanına!
Ve çakıldım yerin yedi kat dibine!

Yorgun kalbim
lahzalarıma münkesir,
düşüncem esir olmuş
mülteci duygularıma.
Ağır aksan muştulanan dirilişime,
lal kesilir vuslatım.
Kaidesine kuralına uymayan
Yasaklı Şiirler gibi
Sürülüyorum şehrinden Kayra.

Kimse bilmiyor
gönül yurdumdan
kendi kendimi ihraç ettiğimi
ve duyurduğumu eylemsiz intiharımı.
Umudumu
göçebe kuşların kanatlarına bağladım
sana uçursunlar diye.
Ne ben, ne de ağıdım
sığamadık bu dünyaya.
Bir Anka kuşu da değilim ki;
Küllerimden yeniden doğacak,
hayata tutunacak
gücü kendimde bulayım!
Zamansız gidişime üzülme
Bana gücenme n’olur Kayra.