Yine senAyyuka çıkmış zamanın dehşet uykusuzluğunda Sarmal bir pencereden düşüyor günahlar Aşkın har ında közlenen sancılar yanıyor en çok da Kum taneleri dağladıkça yüreğe ok Masalı perçinliyor sükut Hep aynı renkleri karıştırarak bir kuşun kanadına... İnce bir serzenişi bu ölümün sabır limanında Kendimin kendiyle çekilen kuytularında Ne hassas nüans yok olmuşluğun Ve fakat Ney sesinde demlenen içre özgürlük kızılca mavi Avuçlarından dökülen göğün yıldızlarına bak hele Adımı sayıklıyor kekeme güneşe -susuyorum- Yine sen hep sensin diye |