feryadı arşa çıkar hangi alemin
bir bilinmez meçhul adamıyım ben
uçup giden turnaların umut peşinde
kendimden kendime koşanı



bir yalnızlık keder değil
düşlerim var kanatlı gecelerden
baharlar var gelecek mevsimlerden
çiçeklerim var açacak güllerden
kendime yağmur yağdırdığım
nice efkarlı bulutlar var
kaç defa yağdım yağmurlarda
aktım bilmediğim derede, çayda, ırmakta
ve şimdi gidiyorum yalnız bir kelebek kanadında



havasını alıyorum uzaktan uzağa
bir yaprak düştü içime hüzünlü Eylül'den
çağırıyor beni Antakya parkı
yine açacak umutlar
yine çoğalacak sevinçler
yine dolanacak asma gülleri
saracak ufkumda güzel günleri

essin yeter ki deli rüzgarları...


Bu şiirde içimde bir deli rüzgar uçurdu.
Değerli Hocamın güzel yüreği her zaman ilham veriyor.

Bu şiirde çok çok muhteşem bir şiir taştı içimize
sevgi selinden sağanak sağanak. Yüce gönlü var olsun.

Her zaman selam saygı ile
Hep kalsın huzurla.

"Ölümün en görkemli tonu
olsa da sevmek.
Saatleri ayarlamayı bırak
Tut O’nu
Güvercinlensin ellerin."

Şiir baştan aşağı güzel ama bu bölümü daha bir sevdim.
Bazen bir mucize çıkar "ölümün en görkemli tonu"dan yaşamın en görkemli tonuna evirir sevmeyi.
Tecrübeyle sabittir :)
Her zaman ki gibiydi; yani harika...
Kutlarım.

Güzel şairem
bende diyordum bugün güneş doğmadı

Valla harika bir şiir okudum kaleminden yine
Yaşamanın anahtarıdır sevgi bu söz ipini çeker her sözün
yüreğin var olsun