Adem ile başladım/bir yaprağın ardında
Sonra bir elma düştü/cennetin ortasına

Dedim ki ; Yapma Havva/o elma yasak gibi (!)
Dürttü o mel’un iblis/sahi, yasak neydi ki

Sonra da Habil oldum/Kabil’ce katledilen
Ve ardından gelen/yüzlerce peygamber’dim ben

Oysa her dil aynıydı/her din Hakka götürdü
Kimi cennette çiçek/kimi ateşte küldü

"İnsan"dı benim adım/"İnsan"ca kalmasamda
Nuh’un tufanından/dersimi almasamda

İsmail oldum birden/kurban ettim kendimi
Hak dedi ; "ben razıyım"/bırak sen İbrahim’i

Ve ardından Davut’tum/Asa’lı Musa oldum
İsa oldum çarmıhta/çivilerle vuruldum

Hıra dağına inen/nur’un sahibiydim ben
Muhammed’e ram olup/Hakka secde eyleyen

Dil halkın’dı/din Hakkın/inandık tevekkülle
Günahları yıkadım/ateşten kalan külle

Ve sonra bir ses geldi/ötenin ötesinden
Dedi ; iyi bilirsin/çocukları sesinden

Sonra baktım güneşe/gözlerinde kanlı yaş
Ölüyordu çocuklar/sessizce, yavaş yavaş

Oysa çığlık çığlığa/dünyamın dört bir yanı
Gökleri inletiyor/Anne’lerin feryadı

Şimdi toprak altında/kaldı bütün gülüşler
Mirasın mıydı çocuk/bana her gün ölüşler

Her çiçeğin altında/bir çocuk cesedi var
Dünya nedir ki dünya/şu kainat bana dar

Bekle beni ey çocuk/geleceğim elbette
Öpeceğim alnından/seni bulup cennette

İbrahim ÖNÜÇ