SürgünŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Dışımda yandım, özümde köz oldum...
bir zamanlar yağmurlarına sığınıp dinlendiğim bulutlar karanlık gölgelerinizde kayboluyor şimdi sesim gürültüsü olmayan bir şimşek gibi çıt çıkartamadan ışığımdan medet umarak yaşıyorum henüz varolmadığım bir dünyanın bilinmeyen tarafına yazmış gibi tanrı ismimi taşıyor içimden gelmişler geçmişler şimdiler tutamıyorum bir sürgünün sıfatı da yapışınca acıyla yüzüme var olunmuşluktan da git gide siliniyorum hiçbir aklın almayacağı bir biçime dönüşüyor sonra görüntüm akışkan yakıcı karanlık düşüncelerle yeniden şekilleniyorum kendi gürültüsünden korkan bir panayıra dönüşünce en sonunda zihnim yansımamın cehennemi arzulayan bakışlarına bile özeniyorum işte o an zaman da siliniyor zihnimden yanıp kül oluyor gelmişler geçmişler hatta kalakalmışlar bile ve ben çaresizce avuçlarımda biriken küllerime sarılıp kendi gölgeme bile yabancı kalıncaya kadar tüm sıfatımı siyaha boyuyorum |