Biraz zaman kaybet dedim içimin dağılıp giden sesine
Dilimde lal uykusu yağmurun ince sızısı küçük bir nasır...



Karanlığın gölgeli parmakları arasında kırmızıya hasret yol soluğuma üfürüyor
Üşüyen ağaçlar sesimin kıyısına gemiler dokunduruyor
Göz ucumda gece çığlığını gömüyor dilime
Sancı hecenin şaha kalkan susuşuna imreniyorum
Sonra bir yere gidiyorum
Yar doğumlu yaranın göğsünde uslanan uyku
Nil düşümü avucuma




Yudumlayarak varlığını usul gülümsemenin karnına akıyorum
Sustuğumda kanamalı kelimeler haylaz bir çocuğun mırıldanışı gibi
Gök sarmalı konduluğun kollarında zaman demi
Tabanlarımı yanık şehir ağırlaması öptükçe
Sana yürüyorum
Kimsem yokmuş gibi kirpiklerime irikilen tenha
Aralanan her sokağın esen yamalarına
Sensin diyorum


Düşledikçe deşilen yokluğun katığıyım
Gözlerimde sevgilim ezber bir türkü

...