Yeni bir yanılsama icra ediyorlar dünyaya.
Dostlukları doksanlarda bırakıp
Cem Karaca’nın gür sesine iliştiriyorlar
"Top yekün yeni düzene gidiyoruz" diyorlar sonra
Kimseden izin almadan
Herkesi mahkum edip pencere arkalarına
Masalları unutturuyorlar çocuklara inceden
ve sadece kamera önü tertemiz

Sesini çıkaranın sesini bastırıyor karanlık abideleri
Binlerce yıla denk düşecek acılar düşüyor kişilerin payına
Herkes bir tarafta mesafe koyarken geleceğine
Bize de dünü unutturuyorlar
Bir tek fotoğraflar kalıyor elimizde eskiye dair
Bakıp iç çekenler ve ne günlerdi be diyenler

Bir bir uzaklaşıyor işte adımlar
Alışkanlık giriyor bir zaman sonra devreye
Ah çeke çeke kalemine alıyor bunu bir şair
Dünyanın çıkan çivisine onlarcası ekleniyor
Bitmiyor, iç dünyasına çekilince herkes
Dış dünyaya hasret kalınıyor
ve kalabalıklar her geçen gün yalnızlığa sürgün ediliyor.