yedi Kıtakendime dönüş biletini düşürmüşüm cebimden bunca hengamenin ortasında ezilip büzülmüş kimsesizliğim ismini unuttuğum dünyayı sayıklamayı da unuturum belki sabahı göremeden kusarım geceyi gök yüzüne dağılmışım parçalarım savrulmuş yedi kıtaya birden bencilce dünyalık olup gitmişim işte öbürünü aklıma getirmeden öledebilirim bu gidişle bilmiyorum hangi sabahı düşleyebilirim mesela seni kaçıncı sayfada bulabilirim hangi iklim dokunur yüzümüze hangisinde ayrılık kokmaz yeryüzü dedim ya kendime dönmeyi unutmuşum ben sahiden nasıl biriydim hatırlarsan uyandır |