susuncaşu sakinliği beslediğim gecenin ortasında ben susuyordum kederim yankılanıyordu avuçlarında ekimin pusulasını kaybetmiş bir yolcu gibi savruluyordum çıkmaz sabahlara ellerim hatıranı taşıyor bir keskin bıçakta devrin en acı çeken şairlerinden besleniyor yüreğim cümlelerini çalarak sonra ben yine susuyorum bu sefer sen geliyorsun aklıma ve böylesine güzel gelmişken avuçlarıma geçmişimi bırakıp gitme ne olur şu çekilmeyen şehirlerarası yolculukta |
Tebrikler...