yalnızlığın eşkaliŞiirin hikayesini görmek için tıklayın içini dökmek hafifletmiyor hiçbir şeyi
haddinden fazlasıyla deştiler yaramızı
bu mevsime ne çok ölüler yağdı beyaz ışıklı bu sahneyi terkettiğinden beri ümit vaad eden her şey çamurlu ve bulanık aktı sancılar bu kente kimimiz payını doldururken heybesine kimimiz aynı saatte gömüldü karanlığına burası soğuk geldi yeni yazılan şiirlere nalçacıdan geçerken anlaşılmayan yalnızlığım bir kalabalıkla görmüşler tebessümlü sözlerimi ve ne çok biriktirmişim içimde ölüleri hepsinden habersizce ertesi geceye bıraktım şimdi suskunluğumu vakit kımıldanma vaktiyse eğer anlaşılabilirliğimden sevin beni yoksa şiir sadece yalnızların icadı değil |
Yalnız değilsin
Sana sen yetersin!
Seygiyle elbette