yalnızlık kimliği
bugün yeni bir rüyaya açılıyorum, kabusu aralayan
ertesi yıllara sığdırılamıyor benden kopup gidenler geçmiş, bir iz gibi takılıyor gölgemin peşine ama bu sefer en güzel karanlıklara kaçıyorum - kendimden bi haber - artık durdurulamıyor içselleştirilmiş kalıplar bir katının içinde kimliksiz fakat hayatın hikayesini süzmüş gözüyle - öylece bakıp duruyorum artık - kaçıncı caddeden geçtimse artık etrafımda yalnızlığı arttırıyorlar ben içime yazar oluyorum her defasında ve yine kendimi ben anlayabiliyorum yalnızlık ilacının etkisinden belki de - bilemiyorum - ve susmaktayım anne içime hep içime söyleyemiyorum hatta söylemek istemiyorum artık bunca katliamı içime anne bu katliamlar hep içime.. |
Yüreğine emeğine sağlık
___________________________________Selamlar