Hissedememenin Dayanılmaz Ağrısısimsiyah bir ruh taşıyorum içimde duruma uygun karamsar hatta bir o kadar da ölümcül bir bakış yerleşmiş yüzüme bilmediğim bir şehrin hiç alışık olmadığım ikliminde bulamadığım ağrılarımı sıvazlıyorum nedensizce acımasız bir isyankârlık yerleşiveriyor birden dilime beynimin içinde saklambaç oynuyor yine düşünceler her soru bir karanlık her karanlık izbe bir sokağa çıkartınca sorularımı ben alamadığım cevaplar içinde yitiriyorum yine sağlam kalanlarımı tırnaklarım sökülüp düşüyor yalnızlıktan öylece izliyorum toprağa düşen canımın parçalarını kanıyorum hem de hiç durmaksızın ama ne yapsam da hissedemiyorum ensemde o sıcaklığı yaşarken bile hissedemiyorsa diyorum insan anlıyorum ki ölmek değil böyle yaşamakmış içimde ki acının kaynağı |
yine gelirim