Yemindevrilir durur içimde yılgın umutlar kumdan kalelerimin son kırıntılarını da dalgalar süpürür kurumuş bir dalın son çıtırtısına sıkışıp kalınca bedenim kırılır kollarım kollarım ki düşer bir ağacın gölgesine seriliverir lime lime saçlarımı kesip atar rüzgar bir kuşun gagasına sıkışan çığlıklarıyla soluğum kesilir kabarıp dalgalar gözlerimden süzülmeye başlayınca deniz dolar bakışlarım bakışlarım ki bitmeyen bir fırtınanın habercisi gibidir anlarım ki vakit gelmiştir artık alırım koynuma sesini tüm endişelerim siliniverir içinden akıp giderken senin için sakladığım can direnir o son nefesim nefesim ki sen gelmeden bitmemeye yemin etmiştir bu yüzden titreyen dudaklarıma aldanma sakın ilk ve son haykırışım ismine biçilmişken ölüm bile dudaklarıma dokunmaktan çekinir |
ve avucuna düşmüş şiirin yapraklarında, gözlerinden süzülen deniz!
...
Vakitlerden ses çalmış şiirin sözcükleri ve gelinmeden vermemeye yeminli!
.......
sana su, sana yaprak, ışık dökülüyor şiirin dudaklarına ve hiç yakışmıyor kirpiklerine ölümün haykırışı ,bu denli sözcüklerinin yüzünde kuş öpüşü varken...
Yeminle...