Hayatkendine baktın mı hayat ışıkları yanmıyor bütün evlerin bütün evlerin insanları tam değil kimi bırakıp gitmiş kendini, kimi gövdesini ister istemez, her baca aynı tütmüyor her evin bahçesinde açmıyor çiçek dönüp bakıyorum karanlığı yontan yıldızlara ne zaman içine kanıyor ay yolumuzda ne zaman kutup yıldızı var çevremizde dönüyor dünya belki yarı gözleri açık, yarı kapalı işte yenilmeyeceğiz yenilgiye kim eksiltir insanları kendi kendini öldürür bazen yaşatan iksir ne, nereden? beynimizde dolaşır geç kalmışlıklar sanırız hep aynı zamandayız hep aynı yerinde durur güneş, ay her zaman bulmaz sesimiz sessizliği hep kendimize kazanmayız başkaları için de dileriz şans mümkün müdür ölümü birlikte öldürmek geçit vermek yaşama yaşlıymış gençmiş ayırt etmez hepsinin hayatıdır hayat!.. 20. 03. 2020 / Nazik Gülünay |