Eğre (9)
Cennet
gün gelip bizim eğreye de bayrak asılıkana kına yakılacağdı sarı saçlarına hepeziyin iki yannında da ayna kepezinde "yedi irenk" Yedidağ Çiçekcisinden poçu “tuğ”un allı-mavılı “tavıktüyü” elinde pembe laylom “gelin gülü” ben de kösele dabannı mes alca(ğı)dım sana gelin ertesinde kekil kesilen saşlarını ertesi ğün kestirip satmak mı asla! ne gurşun, ne tosba gurusu, ne iğde gıliği.. ne de nazar boncuğu ne kendine ne bize hayrı olmadı ebemin nere gidersek böbeklerimiz yanımızda e(vi)mize ne ısdar, ne de halı dezgahı bir de; çocuklarımıza ne seninkinnerin, ne benimkinnerin adı anam anasının adını goydu da n’oldu “bi Allahın gulundan gabil” görmedi “Dudu” bobam öykünüp ıradyonda türkü çağıran bi garıya ezenine(n) üçer tefa seslendi gulaklarına “ne demekse?” “Nejla” goymuştu böbe(ği)mizin adını güccük gardaşıma ğöre de “cezla” “püm ” dedi, “an-na, bob-ba” dedi.. “aga” dedi de.. "bosdi" deyemedi, tay-tay edemedi Nejla bebiş zaten bi sonuraki böbeğe de “Gülcan” hazırdı “Nejla-Dudu?” değmedi yaşına anamca; “nazar” değmiş sapsarı uzun saşlarına parıl parıl gülen gözlerine boğazı bıçık, bıngıldağı yara "hakgaşlı somruk" verdim almadı "çığrına çığrına uyudu” zavallı anamgil ovada yolmada ebem “bi ğurşun bile döküvermedi” nedense ağşam garannığı godular geldiler Mereçe Mezerliğine Köse Dede, Şaban Emmi, Hamıza, bobamın guca(ğı)nda, namazla içinde ertesi ğün zabahdan çelenden atladık agamına(n) ölülerden gorka-gorka bulduk taa öte başda bi Goca Çalının dibinde daş çevrikledik gıranına! bildiğimiz dovaları okuduk.. agam başka başga dovalar da okudu ben hep “Elhem”!.. “emme ne fayda” öte dünnada bizi garşılaycağmış sabi-sübyan bi-günahsız olduğu uçu(n) bizi cennete aldırca(ğ)mış.. gonçları gara yundan, anamın“beş şiş”ine ördüğü güçcücük çorapları bobamın darak nakışlı “baş yastığı”nın içinde bi de anamın arada bi a(ğ)layalak öpdüğü çapıdına(n) bağlı iki belik kınalı sarı saçı; o yasdığın içinde kim bilir daha ne yadigerleri vardı Anamın neleri kaldıysa içinde ukde! benim; ne yundan başyasdığım oldu, ne yadigerim ne çorabım, ne yesyeni papbam, ne potinim muradım…; murattın, muradımdın .. muradım? bitecik sen’din! çocukluğumdun oysa sen; şe’re gelin olma sevdalarındaydın sen gelin oldun ben elin! ? canın sağ olsun! .. ha Şükür emrine; bin şükür neyeyse! de hiç papbası, patiği olmadı kardeşimin.. benim de iskarpin! BİTTİ |