İtirafbir gün eğer gelirsen bana tüm yollarım yıkık dökük tüm perdelerim çekili ve tüm ışıkları karartılmış olabilir gönlümün kokuşmuş anılarımı saçmış etrafa ellerimde tutmuş bir resim hiç bırakmamacasına hemen bir adım gerisinde de olabilirim ölümün sakın şaşırma belki de kimsesiz bir sokakta dövüşürken görürsün beni kaldırım taşlarıyla üzerime sinmiş bir delilik sahipsiz sohbetlerim sarkarken ağzımdan yakalanırsam sana sen sakın ağlama bilirsin asla dayanamam senin ağlamana kim bilir hiç görmeyi tahmin bile etmediğin yerlerde olurum belki kimsesizliğime sarıldığım bir hücrede yalnızlığımla avundugum bir bar köşesinde belki de son nefesimi içimde tuttuğum bir hastane sedyesinde hiç umudum kalmamış olsa da ne olur sen sakın vazgeçme beni ara işte bu yüzden gelme sakın dedim sana görmesin gözlerin diye beni sessizliğin amansız kıskacında ama gelme diyen dudaklarımın inadına çok özledim seni yaşayamıyorum artık bu yalanla inkar edecek güçte değilim çok hastayım sevgilim hem de çok hasta bir tek senin nefesinle iyileşirim bu bir itiraftır sana |
kaleminize sağlık.