Benny’yi (ANDERSEN) kıskanıyorum
bir de Ü.Y. OĞUZCAN’ı
bir de T. UYAR’ı
ama son ikisini
kendi acılarını yüklenmeye bıraktım
derviş gibi
Benny sana
herhangi bir duvara
acemice çizilmiş panikatak bir çiçeği
söküp yerinden
- kanırtarak ve canını acıtarak hem de -
getirip gülümsetebiliyor
Bense gözyaşlarına dayanamadığım için
bedenine el süremiyorum
panikatak tüm çiçeklerin
Benny özensiz dağınık saçlarını
ellerinin şefkatine yatırabiliyor
üzerinde çok düşünülmemiş
ama şirin bir bahaneyle
Bense aynaların
inatçı bir saç teli yüzünden
kibirli dilini çekiyorum saatlerce
Benny köşe kapmaca oynayan bir örümcekten
Ekşimiş yoğurt kokusundan
Çorabının kaçtığını fark etmeden
kalabalıklar içinde
sivri topuklarını gezdirmeye çıkarmış bir kadından
Rafta güzel duruyor diye
aldığı kitaplardan bahsediyor
Gözlerini çalıyor o arada mahir elleriyle
Bense Adem’in Havva’ya sarılmasından
Sabah ezanının arkasına eklediğim duaya
ismini ektiğimden
Boynunun kenarında yaşamanın
ya da asılmanın eşitliğinden bahsediyorum
Ama Benny’ye veresiye yazılan gözlerin
bana gelince
dilenciye acıyan birinin
sadakadan az önceki bakışını giyiniyor alelacele

Benny’yi kıskanıyorum
bir de F.NİÇE’yi
bir de W. BLAKE’i
ama son ikisini
cümlelerinin insafına bıraktım
Hallac-ı MANSUR gibi
Benny ellerini tuttuktan az sonra
unutuyor ellerini avucunun içinde
ve basmakalıp adımlarla dolaşıyor
gerdanının sahilinde
Zülüflerinin kenarında
sana gelirken aklını bıraktığı
o kadını düşünüyor
Kaşlarında depresif el izleri bırakıyor
ve dudaklarını
sadece ama sadece
başkasına yer kalmasın diye dolduruyor
Bense senin için
uykun kaçmasın diye
ayak uçlarıma basarak yürümeyi öğrendim
Mızmızlandığında göğsümde yer açmayı
Anlamını gizlediğin cümlelerin
şifresini çözmeyi
Rüyalarını güzele yorarak tabir etmeyi
Üşümüş ellerini hohlamayı
Milyonlarca ayakkabından bahsederken kızmamayı
En son sevdiğin tüm şarkıları ezberledim
Artık takıldığın yerde sufle verebilirim
Ama yine de hayal kuruyor değilim
çünkü Benny’de şeytan tüyü var belli ki
bende de ilk günah yükü
cennetten düşen Adem’in

Benny’yi kıskanıyorum
bir de F. KAFKA’yı
bir de A. HAŞİM’i
ama son ikisini
kendi gölgelerine yaptıkları işkencede bıraktım
KLEİST gibi …




Özgür SARAÇ / Râzı
290819Denizli