biraz umut biraz mavi istiyoruz
yıldızlarını kaçırır gökyüzü
aralayacak oluruz karanlık bulutları
tutuklanıp götürülür hayaller
ruhumuza kelepçe takılır


bakarız adım atacağımız yer kaldı mı
iki gözümüzü açıp bakacağımız ileri
suçlu biziz çalmayan saz değil
makam değil bize ayarlanmayan
bizde eksik bir şeyler var
sağ sol
hangi ayakla
adım atacağımız
emre amade


söndürüp deniz fenerlerini
yerine ay’ı koymak istiyor düşlerim
bir soru düşüyor beynimden
insan arıtma tesisleri var mı
şöyle, dünyayı kapsayan
bir düğmeye dokunduğunda birisi
pîri pak olsun


canlandı ölü umudum
baktı
arınmış teniyle


sürdürdüm çöpçülüğümü
süpürüp temizlenecek
yer çok

bir kişi yeter mi
yetmez
yetmez biraz mavi

tandır başında söylenen türkü masmavi
başına takmıştı gökyüzünü
mavi bakan çocukları vardı
gençleri yaşlıları

beyaz kelebekler gibi
beyaz yürüyen
uçan
tıklatır kaçarlardı camı
uçsuz bucaksız göğe..


07. 08. 2015 / Nazik Gülünay