Şiirekim bilir yakarken başkalarını kendini yakan insanı unutur gölgesinde oturmadığım şiirler uzun söz dilimleri şiirin söz geçiremediği dize sonları belki de değişik bir yolda yürüyorum hiç bir trafik çizgisi bulunmayan ücra dağ yolundan köyler görünüyor ismi bilinmeyen bir çiçek açmış kıyıda yaprağını koparmaya kıyamadığım yaşayamadığım sevda gibi sevgi koyuyorum adını karınca adımlar eklendiğinde birbirinin elinden yiyor herkes her çiçek biliyor sınırını onca sınırsızlık içinde bir avuç toprağı seviyor kendinden başkasını görmek ne güzel uçurmadan pencerenden kuşları özlemek bir başkasını onu gözlerinde büyüterek bile bile alacağını seni senden şiirinin içine yerleştirmek öyle bir ağaç olsa dizeler assam her dalına çocukça sallansa çiçekçe mayıs yeşili günlere açsak gözlerimizi yeni düşler büyütmek için ikimiz ılıman gölgesinde verimli ağaçların yüzün gülse yüzü gülse insanların.. 03. 07. 2019 / Nazik Gülünay |
Zaralı Turan tarafından 8/5/2019 10:47:49 PM zamanında düzenlenmiştir.