Gözbebeklerinden içeri
Bir ben korkusu düşüyor alya
Benliğinden tutunamayan zavallı bir ben korkusu
....
Düşerken huzurun bütün harflerini arafta bırakıyorum
...
Bir hayatta kalma sanatı, bir paradokstur gözlerin
"Ölümle ölmeyi öğreniyorum sanki"
Gözlerin ki her saniye
Îmanıma musallat saygıdeğer bir belâ
...

Bir tutam ışığın değeri
Ederi nedir ki karanlıkta azizem


Madem ki derin bir lahzanın içindeyim
Göbek bağı aynı kaderin
Neden kaçıyor sular benden
Neden korkar ki kendine kuçak açan zemininden
Madem ki gecelerle hısım olmuşum
Gün ışığı berbat bana
Öylesine mecnun, öylesine hasbi
Rengi neden siyaha çalar gözlerimin
Canıma "hükümsüzdür" mührü vurdum defalarca
Ah ki sevgili senliğim.!.
Senden ben’e tırmanmayı kolay mı sanırsın
Neden korkar ki gökten
Her adımda alçalan merdiven
...

Dalları yaşlı ve yorgun
Zaman tırnak içine alıyor sanki yaprakları
Her solukta kaybeder insan
Her soluşta sürgün
Sürekli gevezelik peşinde uzaklar
Kervan saati tespit edilemeyen
Yollar yalnızlaşıyor
Sesler cılızlaşıyor
Elbisesi soyulmuş imdat çığlıklarına bir tek kulun kulağı
Sarkıntılık etmiyor
Ruhumu sanki betimlerinden söküyor
Acının en yakın kokusu
....


Canımın iplerine çâresizlik seriliyor
"Canımın çekirdeği" sütten kesiliyor
Ah sevgili darağacım
Korkutuyor muyum seni.!.
İlk değil bu korkma.!.
Daha fenası ne olabilir ki
Hadi kordon bağını keselim hayatın
Hadi biraz mola verelim alya
...




-kuyu dibi notları

rb