Kırmızı 2ellerinin değdiği yerlerde kök salan birşey var olmadığın zamanlarda kendini hatırlatan ..bu bitimsiz yağmurlar gidenlerin arkasından dökülen nehirler evler, sokaklar, dağlar, ormanlar, ovalar, dereler su taşıyan denize... yalnızlığın coğrafyası ne kadar ıssız.. ağlayan yanımız çocuk... yıkanınca çıkmayan içimizin büyümüș lekesi... uyurken, bir masalın ağzında soluğumuz nem kokusu șimdi, Kız Kulesi’nden şiir sarksa Rapunzel Galata tırmansa ayar mı İstanbul! sude nur haylazca |
Çok iyi bir konu ve harika bir anlatım…
Canı gönülden kutlarım...
....................................Saygı ve selamlar.