Umutyolculuk nereye diye sormak gerek çiçekleri toprağa karanlara kargalar üşüşüyor bak üste çıkan solucanlara bir hüzün çöktü içime düşününce önceyi o yemeye kıyamadığın elmaları altında yaşayan insanları sevgiyi sanki ezip attılar bahçe çiti dışına ağlak toprak gözüme kaçtı nerde umut kırıntısı var toplamak istiyorum dilde yavan kalmamalı s’öz ’her şey çok güzel olacak’ eteğimizde daha çok açmalı sevginin olağanüstü çiçeği bükülü kalmamalı içimizde yarına kök salacak fidanlar dümdüz edilen toprağa baktım da umut aramaya çıktım sokağa.. 21. 05. 2019 / Nazik Gülünay |