Ey halkımsen kendini başka kulvarlarda ararken unuturken bahçendeki çiçekleri sulamayı ve hasretken yağmura susarken konuşacağın yerde bir yolunu göstermek istedi şiirim sana bu zorlu yolculuğun döndüler başka yöne umut isterken tencere tava çalsan da sen kendilerine yaptılar en güzel şarkıları en kulak tırmalayan sesleri sanma ki sesin yankılanıyor ayak basmaya korktukları dağlarda çıplak ovalar tohumunu beklerken çiğneyip geçtiler ücretli köprülerinden sana yapılmayan yollardan çıkarlar doldurdu ceplerini hüzün duman duman çıkarken içinden geleceğini çalarken çatallı sesleri seni nasıl da uyuttular ey halkım sen uykuyu sevmezken.. 17. 05. 2019 / Nazik Gülünay |
Her zaman ki tat ve deminde idi dizeler
Kutladım yazan yüreğini ve eserini
Gönlüne, ömrüne bereket
Sonsuzluğun sahibine emanet olasın, sağlıcakla kalasın