NİSAN'IN GÜNCESİ...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Sözcüklerim, yaftalanmışlığın anahtarıydı:
Sanrı yüklü denizin keyif düşkünü Dalgalı mesafesi hep yarımdı Yarının belleğinde ölümdü Düşlerine düşkün uçkuru. Lanet ferinde iblisin, Bir tahakküm yalnızlığın merhalesi. Gün boyutlu düşlerim pazardı Çıkmadık düşten ümit kesilmezdi, Dercesine Aşağılarda bir yer, Ruhumun yorganı. Karalar b/asmıştı al’ı Arşı alaya çıkan zaferinde bulutların Bir nida kundaklandı. Derinlerde tezahür eden ümmeti sevginin Zerrelere tekabül etti adeta Yüreğimin aksindeki sönmüş azap Tutuşan fıtrat: Tembel mavi kuşlar Kurcaladı kayıp asaleti Kopan kıyamet sonrası Ahkâmların beli büküldü Nisanın güncesini yazmaya başladığım Gecenin ertesi Ve yobaz gölgesinde Çatlamış ar damarına hüzün çöktü ihanetin. Pervasız beyitler elemi çağrıştırdı Uyruğu olmayan mevsimin Sıra dışı hezeyanları Kök söktürdü Ebabil kuşlarına dokunmakla İtham ettiğim her yokuşu Sür git kayıp gitmek neymiş, Bilsinler hani deli fişek yüreğin Kıbleye dönük yüzünde o sefalet. |
Şiirin anlamı, anlatımı ve düzenlemesi güzel sonlandırılmış…
Şiir iyiliğin anasıdır…
............................................... Saygı ve selamlar..