Mağdur iklimlerin yetim beyitleri; aşkın da k/özü belki
Şahsına münhasır sevgilere meyleden
Batıl yeminlerde aşkı ve hayatı kimine zehir eden

Sözcükler yosundan arındı
Sevgi kat ve kat kutsandı
Hayta rüzgâr esefle söylendi kırık dalına mevsimin
Kara gece s/özlendi umutla

Kayıptı kimi insan
En çok da yalnızlıkla sınanan
Gel gör ki: umudun mermer mezar taşı
Yazılası binlerce şiir
Kimine göre özlemin hatırası
Kavuşulası günlere katık ettiği kadar şair

Mizacı yitik hayallerin tozu dumana kattığı mıydı yalan olan?
Semiren yeislerin tutkal t/adı:
Hani yapışık ikizler;
Hani, yazılmamış beyitler
Ayrı düştüğün ne ki aynı sonuçta tüm gelip geçen mevsimler

Hızması yazın kayıp;
Renklerin b/atılı en aykırı sevgiyi bile baş göz eden
Rabbin vefası,
Sevgilinin nazı
Hele ki yok mu Allah dostunun duası.

Çekilesi çile üstü örtülü geceye hediyesi şairin:
Ne çekimser ne kötümser
Varsın hengâmesi bol olsun, zarf atan zalimin.
Sevap da günah da saklı Allah katında
Niyet de keder de kaderin izinde gün ve geçe
Derlenen masallar ne ki?
En büyük zihniyet değil mi ki aklın ve beynin zaferi.

İçtimada sırlar;
İhya edilesi bir yürek nasıl da sırada bekler
Mazlumu ahı
Sınandığı kadar sabır taşı:
Ne öfke ne kin ne haset yüklüdür Mümin’in cefası
Sefayı sürer sevdikçe ve yürüdükçe Rabbine
Yüreğinse istirhamı
Bir b/ölü iki iken de acının çetelesi
Elbet bir olmak ve meyletmek yarınlara
Kadrine razı kaderin
Varsa yoksa aşk ile saf tutanlara

S/afiyetin nazarında en çok da
Özlemin ve hüznün sedasında
Haşmetli iklimler beklemede
Yoktan var edene kavuşulası yüreklerde
Ve işte hasretin izini sürüp de
En makbulü değil mi ki;
İnsanın en ulvisi varsa yoksa kendini bilmesi…