Sus(yeni bir öyküye başlamak yeni malzemelerle mi olur) bulutlar karartmadan göğü güneş gülüyordu aralık maviden sonuna değin açtım perdemi nihavent bir şarkı iliştirdim sessizliğine odanın birden yağan karları görmezden geldim az sonra eridi de çatıda gün böyle başladı böyle bitmesin diye dua ettim hani dedim ç’ alıp çırpmadan herkes bulsun yerini duaya gerek duyduğuma üzüldüm insanlığın gereğiydi bu bu sessiz günde sesini duyurmalıydı insan bu havada soluduğunu çok malzeme var bu öyküye ama.. diyorum ya sessizlik görünmez biri parmağını dudağına götürmüş sus diyor sus konuşacağın zamana kadar.. 31. 03. 2019 / Nazik Gülünay |
Şiir insanın yaşam kaynağıdır…
..................................... Saygı ve selamlar.