Anadolu'mbütünü tamamlayan kayıp bir harf gibi bulsam seni Anadolu’m gül yüzlüm çalışmaktan yılmayan insanların kıracın bağrını eşse yeşertse kül olup savrulmasa toprak beyler üfürdüğünde yansa ağzı gerçeğin buğdayı öğütülse yalanı gerçekten ayıran insanlar olsa halkın eleğin üstünde kalsa yalanlar, öğütülmese nasıl sevda rüzgârları eser başında o saf yüzler yere kapaklanacaklarını anlasa sezse yanlışı, sürülmeden kapısına özleyip durmasa artık çocukluğunu o güzel günleri, kendi kursa bir saat gibi yeniden! sana öğülmek yaraşır Anadolu’m yermek değil bir çocuğun elinden nasıl tutulursa bir huzursuzluk karşısında bırakılan elini tutmak gerek gökdelenlere inat bir yaylada, ormanda sana başlamak yaraşır her tüketiş denemesinde kursaklarında bırakmak heveslerini toprak emicilerinin.. 16. 03. 2019 / Nazik Gülünay |