Ben:
Haylaz bir fasülye tanesi
Vaktiyle ıslak pamukların arasına bırakıp Büyümesini beklediğim Sonra filizlenen Sonra da çürüyen Aklımı oydu nedense Öyle birdenbire Masallardan söz ediyordum kendimle Masalsız kalışlardan Geçip oturdu karşıma haylaz fasülye tanesi Eteklerini çekiştirip Saçlarını düzeltiyordu Burdayım dedi gülümseyerek O zaman da inanmamıştın Islak pamukta filizleneceğime İlizyonu olmalıydı bu aklımın Gecenin sanrısı Fakat susacağı yoktu fasülye tanesinin Seviyorsun dedi İmgelerin peşine takılıp Uçurumlara yürümesini Cam kırığı dolu için İçinden sesler geçiyor Rakıyla boğulmaz o düşler Boğuşma da rakıyla da hem Neden dedim neden Neden burdasın neden Sebebim eskitilememiş bir yüzdür dedi Ve o yüzdeki bir Ben... |