Seslerim:
Geceyi dinliyordum
Karanlığı söylüyordu Heceyi dinliyordum Karanlığa söyleniyordu Eceyi duyamıyordum Çünkü karanlıktı Ve susmuştu Ay gibi çıplacıktık Yağmurdu soyunduğumuz Denize doğru keman çalıyordu biri Işığı titretiyordu zaman Ilık bir nefes gibiydik Sevişmelerimizi delik deşik ediyordu korkulu düşler Sıçrayıp uyanıyorduk Sokulup birbirimize Sevişiyorduk yeniden Sevişmek tenlerin değmesi değildi yalnızca Sevişmek, Eski anlamına dönüşmüştü Yani sevmekti Körpe bir kan damlası Damarlarımdan kopup yere inmişti Kalem uçları yazısız Yönsüzdü ateş böceklerimiz Son ayna da kırılınca Gitmişti yüzümdeki seslerim... |
Şiirde bilgi birikimi ilahamla buluşunca harika eserler çıkıyor…
...............................................Saygı ve selamlar..