Vuslat-ı serap
terk etti ebabiller koylarımızı
dökülürken gür hasretimiz kanatlarından çarptı içine iç çığlığımızı görkemli yıldırımlar yoklarken arşın yüzünü zelzeleler indi gece binlerce kardelenin beyazına selamladı mor dağlar müebbet sevdamızı işte o an; aldı evreni koynuna en koyu susku şimdi; kim tutar gözlerimizi sevgili sıladan gurbete hangi el siler nemimizi hangi zemheri yoklar ateşimizi hangi ölümlü bu kadar şık ve sık giyer ölümü bizi bizden başka kim sever en uzak yakınlıktan en yakın uzaklıktan kim tutar vuslatı serap kalplerimizi 2008-06-09 Sude Nur Haylazca |
yağmur yağsa,
uykum kaçsa,
bir kuş konsa badi parmağıma,
ağlardım bir başıma..
sevdadandır dedi annem aldırma,
aldırma gel yanıma..
serap dudaklı çöl ile öpüştü vuslat..
tebrik ve sevgimle canşairim..