yangındır tomurcuk hasreti yeşili bitiren ağacın gövdesinde
gömüdür çıplaklık köz köz

ilişme
çok oldu uğurlayalı gülüşleri yaralı gözbebeklerimden

aralamasın yüreğini
sırmalı çerçevesinden fırlayan oklar

küseli aşka
devirdi asırlık çınarları beyhude fırtınalar

düştüğünde kirpiklerin noktaya
içimdeki tellal kurban
köleler azad

yanaklarımda süzülen kan sülük
sen
görmedin ki
korkunç depremlerin
ruhumu yarıklarla göçerttiğini

çökertti ateş sırça saraylarımı boranlarla
mahzundu bakışlarım kanarken tahtım

ancak bu kadar yüklerdi deniz kıyılarına dev dalgalarını

çatır çatır kırılan kemiklerim
itilirken hep aynı karanlığın bol köpüğüne

takip ederdi belalı gölgeler
gecelerimi-gündüzlerimi

cadı kazanında kaynamaya doğmuş yaralı ceylandım
ne çok sevmiştim gözleriyle bal satan çocuğu
suskunluğum öldürdü onu
yıktı dilimin direnci umudu

kurtulacağımı ummadığım savaşlardan çıktım
yanıltmasın güzelliğim
beter zulümlerden geçtim
harabeyim
yokluğum
çölüm


hazinem; dünya külçesi keder

isterdim deli divane aşık olmayı
lakin göçebeyim
hangi otağa konsa bedenim
kızıl bulutların sırtında kalır özlemlerim

tam da şafak en güçlü siyahını sırtlamışken
ışıdı gelecek geçmişi delerek
ince ince sızdı zindanlarıma
savruldum karanlığın kollarından ayazın hoyratlığına

güneşe çıkan tünelleri kendimde kazmalıydım
kemirilmiş tırnaklarım
kan dolasıya
tek tek temizlemeliydim hücrelerimi

yeşerene dek küstürdüğüm güller gamzelerimde
oymalıydım ıstırabı ruhumun oyuklarından

kusmak isterken hayatın çirkin yüzüne itelediklerini
sustum
sustum
sustum

işte;
sözbebeğinde merhamet, alma boynu bükük gölgeleri içine
af et
af et
af et
hançerler sapladılar sevdanı yakaladıkları böğrüme
çıkmadı gıkım
heba ettim nadide hülyalarımı çapulculara

cihanı gömdüm cihana

medet
sığındım en sığına kimsesizliklerin
ardımda bıraktığım dağ yığını küller
yangına düşmüş kıvılcım kadar kayıp yıllarım

ya sabır;
çizmeyi taşıran ertelemeler
olmasa
dermanı zorlayan felek
adımları olurdum sükut yarınların

artık biliyorsun
patlarken kor dağlar çözülen şifreydi
olamayız senle af/et!


2008-06-06



Sude Nur Haylazca