Sessizce
Önce sen, sonra ben
bir serçenin kırılmış kanatları iki yana düşen ellerim... gülümserken yaşanmamış bir masalın özlemini yüzüne bölüşmek istedim en güzel acımı önce sen geldin ardından karlı dağlar yorgun, argın dargınlığın gözlerine çekilmiş öfke buzulların arasında iç yanığı gülüşün ilk merhabasıydın suya ateşin sonra ben geldim dilimde dumanı tüten ağıt toprağa gömdüm sivrilen tırnaklarımı yılgın, dargın! derinliğinde durulmuş suyun teslimiyetiydim kuyuya kocayan gölgem Leyla Mecnun baktın sahrama çektim içime nefesini sam yelinin ilk merhabasıydım ateşe suyun uzayan kollarında zerrelere bölünüp dağılışlarım toparlanmaya muhtaç sen ateş ben su aramızda görünmez b-ağ ne çok kar y-ağdı aramıza çal kapıyı geç, içerden içeri açılsın içimizin kanatları bizde bir aşk içelim koru ummana yayılan... sude nur haylazca |
Bende bu şiire tutuklu kaldım
Çok güzeldi
Son zamanlar şiirlerini okumaktan en çok keyif aldığım kalemlerden birisin...
Sevgiler