9
Yorum
27
Beğeni
0,0
Puan
1048
Okunma
yollar vardı dört nala aştıkları
ve halklar kaderini yazamayan
hoşgörü ya da tersi
fark etmedi
toprak değildi gerçekte özlenen
belli oldu
karanlık günlere gelindiğinde
biz açtık o tüneli
kaçırırlarken önümüzdeki ışığı
mum yakarlarken türbelere
çaputlar sallanırken dilek ağaçlarından
insan olmak temeldi, işte
çaresizlik bağlardı eli
her çağ ve heryerde aynı insan
nasıl aç hayvan yiyecek ararsa
insan da öyle
önce doymalı karnı
sonra belirler yürüyeceği yolu
hep bir engel çıktı
düpedüz yolu parçalayan
oysa belirli bir çizgisi yoktu
insanın keskin bakışlarından başka
hasta değildi yaşamak
hiç bir zaman.
canlıydı türküleri
yüreği, dili
kimse kapatmaya kalkmasın
bu tüneli..
22. 01. 2019 / Nazik Gülünay