Yerim:
Çok oldu kovulalı cennetinden
Üşüdüm ayaz değdi ellerime yüzüme Aşsız ekmeksiz kaldım Sokak lambaları yarenlik etti bana Bir saatin kadranında uyurdum bazı Bazı köşe taşlarının üstünde Islak sigara gibi olurdum bazı Başım gövdemden koptu kopacak Çocukların resim defterlerine çizilirdim gizlice Bir kadının topuğuna yahut Ürkerdim karıncaların ayak sesinden Yakalanacağımı sanırdım Uzun zaman böyle geldi geçti Sarı hummaya tutuldum sonra Ciğerimi rutubetli bir gölgede bıraktım Dirildikçe senimden vurdular beni Canım yandı kanadım Körpe yarınlar filizlensin istedim içimde Azıcık umut girsin pencere kenarımdan Bıçağın yatağında yaşamaya mahkum edildim bu kez de Nereye gittiysem dar ettiler orayı Dar ağaçlarında sallandırdılar ruhumdan kalanları Bir tek kelimelerime yetmedi güçleri Çünkü onlar biraz sendin, Biraz da yerim... |
Şair olmak ne güzel?
Bazen unuttuklarını hatırlatıyor insana.
Tebrikler şairim.
Sevgi ve selamlar.