Ne Olurelim çenemde yorgun dalgın sokağın başucunda sözüm kar kümesi duyulsa dökülecek çatılardan aşağı yiyecek arayan kuşlar sanki insanlar yolda izde önlerine sürülmüş poşetten çıkmaya çalışıyorlar önce dağı taşı kirleten oymuş ağaçları devirenler değil söz arıyor gerçeği kıvırmıyor bir ucunu içeri yüz yüze konuşuyor insan lâfı süslemenin zamanı değil boğulurken adalet susmak sonuna kadar karanlık bir tünelden geçiyoruz belli yüzümü görememenden sözümü duymamandan unuttun belli kim kapattı perdeleri güneşli aydınlık günlere hep sen konuşma ne olur şu işi sıraya bindir ve.. konuşanı susturma kaydırma ayağının altından yukarıya çıktığın merdiveni.. 10. 01. 2019 / Nazik Gülünay |
Duyarlı o güzel yüreğine ve ellerine sağlık,Dua ve selamlarımla.