İlhamını mürekkep edinmiş kalemin
alev almış kağıda yankısı düştükçe
Alacaklıyım yıllar
omuzlarımdaki yüklerden.
Pişmanlık hiç uğramasa da;
doğru bildiklerime.
Devriye geziyor çağlar
yumulu gözlerimde.
En bulanık ayların hatıralarını
yakmak istiyorum mastar ekleriyle.
Çevriliyor birbiri ardına sayfalar.
Defter yarası karalamalara
merhem oluyor
ayraç gibi kurutulmuş papatyalar.
S/essizliğin gramerinde
tek kural ikrar ise
nedendir inkara giden boşluklar deyip
düşüyorum huşu ve hüzün secdesiyle
ayetlerin kanadından sessizce.
Kıyamet biliyorum saçlarımı
örüyorum kendi ellerimle.
Dönüşü olmayan yollarda
kıyama duruyorum
rastladıkça ayak izlerime.
Nazımdan olma, nesirden doğma.
bir duaya açıyorum ellerimi
zarif bir edayla.
Amin diyorum masal olmasa da
yaşadıklarıma.


Ve değişiyor mevsimler hızla yüzümde
çevriliyor anılarımın zembereği geriye
soruyorum gizli öznen kimdir diye..?
Annemle babam gelip otuyor tahta sedire
deseler ki bugün bayram
öpeceğim ellerinden hasretle
o derece..!
İçimdeki ağıtları s/aklıyacağım
yasaklı bir lehçeyle.
Işıkları sönük evimin
kapısını içeriden kilitlemek istedikçe
Ruhumu göğüs kafesime hapsederek
bir başka bahara sürüklenecek
gölgem belki de..
Dünya denen akıntının
tersine yüzdüğünü fark ettikçe.
Yedi çöl geçecek fani kuşlar
bir yudum su taşıyacaklar gagalarında
geleceğe gün ararken takvimlerde.
Kim bilir ellerimiz değecek yine
bunca yorgunluğun içinde
Edebiyat Vadisine.
Sevgi denizi olacak emek
umut vardiyasında
Geçecek dudaklarımızdan
en güçsüz sözcük
en yırtıcı acıyla.
Yoksulluğu ölüme armağan edip
yarım kalmış gülüşleri taşıdıkça..!

Ferdaca