leta tudeneydi bir kumaşın anlattığı bize. tzanlar bahçeyi çektiğinde sen sevgilim megrel dilinde masaya bir kuş koydun ve ben baktım kanadından figürleri boyayan ressamlar aktı ğormotiler mememdeki havariyi ateşe verdiler suyun oyuncağını kırdılar. ölümü büyüttüler… / sonra çıplak bir taş geldi seni uğurladı bana. bütün fresklerin sırrı çözülmüştü ekmek kuru toprak üzerinde kök dalgın bir bakış gibi rüzgar söğütlerin kızıl demeti eğildim avuçlarıma baktım yoksun masa da yok kuşa adanmış yıldırımlar var müzik usulca kutusuna girmekte. ... ey leta tude, sevgilim gözün ıslak gözün obi’ye yalvaran yağmur kuşun gözündesin. |