AŞKonunla birlikte geldi aşk önümden dilini çıkarıp geçti bir çocuk ağır bir baklava tepsisi verdi ince bileklerime yıllarca taşıdım bilmedim başkasına vermeyi kendimi görürdüm berrak bir suda baktığında yüzüne sanki ekliydi ismi ismime sivilceler sivilcelere okunması kolay bir kitap gibi açılırdı sayfa sayfa birileri ateş yakana değin göğsünde öyle hızlı akıp geçen yıllarda inkâr etmesin boşuna bakışımla kızardı yüzü düz yolda tökezledi benim için çaldı bütün aşk şarkılarını ( ben beste yaptım o ayrı ) sözleri bana dönük gözlerinde nem vardı gülerek, bazen kızarak anımsıyorum o başka bir dolu düş kırıklığını ben mi yarattım o mu çok haylazdı ( ne beklenir bir çocuktan ) affedemiyorum bir gül bırakmışken avcuna otu pisliği çok bahçelerde açmayı bilmeyen çiçek aramasını! 11. 12. 2018 / Nazik Gülünay |