Çıkmaz sokakyukardan bakın görmezsiniz çatı çatıya değer sanki çıkmaz sokak bir pencereden diğerine uzatınca elinizi alır gibisiniz saksı çiçeğinin gülünü birbirine çocukça dil çıkarır evler nedense hiç bir ev geçemez gövdesinden ileri bir evde tüm görünür mahalle camiinin minaresi diğerinde yarım müezzin ve tüm ezan sesi bir kümesin üstünde kedinin kuyruğunu çekmeye uğraşır sokağın aptal çocuğu, gözleri fal taşı gibi açılmış pencere camını tıklatır alt kattan biri parmaklarının dışındadır bütün gücü içine girmeden anlaşılmaz nasıl yaşanır kim toplar çarpık yüzünü taştan çamurdan birinin orada çocukları kovalaması yetmez görmezden gelmesi kadınları kızları unutulur oya ören eller, yarının tapusudur onların eseri yetişen çocuklar bahçeden ürünü yüklenip getirenler geleceğin yürüyemeyen anneleri girişte bizim evin duvarında huzur sokağı yazar sessiz bir anına rastlamıştır ismi yazan memur sormuştur bir kaç eve ’ ne koyalım sokağınızın adını ’ ses çıkmamıştır kimseden sözümüz geçmez diye buradan girin oradan çıkamazsınız dememiştir hiç kimse adı belli değil mi çıkmaz sokağın kimse başını alıp gitmemiştir huzura mutluluğa biri para kazanmanın yolunu ararken yoksullukta diğeri acısını yazacak bir duvar aramıştır.. 27. 11. 2018 / Nazik Gülünay |
Duygu yüklü çok güzel bir şiir, yüreğinize sağlık...
Şiir yüce bir duygu...
....................................Saygı ve selamlar.