Zamanın herhangi bir yerinde
Durağındasın unutulmuş anın,
İçinde sonsuz söyleşileri var
Cüce ölgün ve dalgın umudun
Upuzun ve tatsız kelimelerde.

Parlamaya çalışan tek kıvılcımın
Günahsız ve üzgün sırdaşlığında,
Elemlerin umuda parçalandığı
Hüznünün sevdalarınla söyleştiği
Bir kalp taşırsın yorgun bedeninde.

Ne gür konuşabilen bir dilin var
Ne de fırlayan yüreğin göğsünde,
Solgun gecenin karanlık ışığında
Sessizlik uykusunda bekler izlerin
Uzun uzadıya dolaşırsın hayallerde.

Teselli türküsündeki ahmakların
Korkularını hissedersin iliklerinde,
Zamanın durduğunu zannederken
Adaçayı yaprağı gibi süzülürsün
Bardağın yalanlarla dolu dibine.

Uyurgezer tereddütlerle süslediğin
Gerçeklerin korkuları var içinde,
Sancılar içinde kıvranırsın sen
Sükût ettiğin dikenli engebeden
Ulaşmak için buruk sevinçlerine.

Ne olduğunu anlayamadan aniden
Düşer ölüverirsin günün birinde,
Yaprakların sarardığı mevsimdesin
Gürültüsüz ve sessizce ağıttasın
Kimin umurunda şimdi, kime ne…

İbrahim Soyalar