MATEM
Yatıyorsun ölüme her gün
Yine ve yeniden şimdi, Serseri mayın gibi savrularak Yatıyorsun yine ölüme… Sırtında zorbanın keskin bıçağı Uçuruyor aklını başından yine, Saplıyor yüreğine tırnaklarını Böğründe santim santim ölüm!... Durduğu yerdesin hayatın Ellerin kavrulmakta kordan, Yakalayacaksın uzatsan elini Karanlık yüzünü dünyanın… Eriyorsun kırık kabuğunda Beynini kemirmekte güneş, Kuruyor bedenin susuzluktan Kömürleşmekte iri gözlerin… Hissetmiyor artık ayakların Ateşine bastığın korları, Koşturan insanlar içinde Çöl ortasında yapayalnız… Hayatın ucundasın yine Yalpalayarak boşluktasın, Ruhunun önünde diz çöktüğü Hissettiği yerdesin ölümün… İbrahim Soyalar |