Aşksen’den yola çıktım gül gülistan diyerek çamur değen ayağımı görmedim ’sen’ gömleğiydi üstümdeki hiç giymediğimi sonra anladım oysa çıktığım dağın doruğu yangın yeriymiş yemyeşil ağaçlarmış kül olan iniş kapkara kömürlü bir yol mormuş göz altları ağlamaktan uzanan elde gül yokmuş uzaktan bakıyorum şimdi sevdalı bakışlara bayram selâmlarına merhabaya gelişe ne selâm selâm, ne bakış aşkmış nasıl kendini zorlamış kalp çırpınarak boşuna çarpmış, yaralanmış o geliş değil gidiş yollarıymış şimdi daha net gözümün önünde benim için çalınmamış o saz şiirler benim için yazılmamış senin için yapmamışım bestelerimi sana söylememişim şarkımı o bende yetişip büyüyen, aşkmış ucu insandan Allah’a uzanan.. 24. 10. 2018 / Nazik Gülünay |
oysa aşk klarnet gibi çalındıkça yürekten ağlarsın
çok sevmek ya sevmeyi bilmemek işte melese bu
aşk kirpik gibi gözler kapanmadan kavuşamazsın