Veda sözlerini taşıyamaz yapraklarim/Döker içini kışa/Adımlarım yolcu/Ayak uçlarımdan lekesiz mısralar yürür /
İz sürer gönlünün güneyine/Senden başka ormanlar çağırır da uçamam/Yeşilinde açar çiçeklerim(feyz al)



Hükmü belli bir harbin ortasında
Dört nala koşturuyorsun
Yularsızsın olmalısın
Kaçamak hissediyorum yelelerinden nefesini
Üşütsün suların örtüyorum hasretimi
Harlayacağını biliyorum göz kapaklarının
Sende benli alevleri

Güneşin ilk telâşı öperken saçlarımı
Kavlimi çizdim yakalayıp bir göçmen kuşunu coşkusundan
Anlaştık
Uzak ufukları yırtarken kanatları
Resmedecek seni atmosferin sisine

Hava mı karardı
Ben mi çöktüm göğün yüzüne
Seni yitirdiğim bu şehirde
Boğaza dökülür kirpiklerimden varlığın
Suyun kalbine zehir sızdırır yokluğun
Mahşeri bir kalabalıktan usulca geçer
Gün ışığıyla vedalaşıp rengini setreder
Peçesini açar her gece
Ay ışında zuhur eder

Toprağıma gömülü nüshaların
Sayısız sözcükler s/ürüyor aslına
Niyet aldığımdan beri sana oruca
Mavera müjdeli sofralara açar sofalarım
İki açlık arasına yerleşmiş bir kere adın

Her göz göze geldiğimde içimle
Senden içeri girmiş oluyor b/akışlarım
Özlemek kirpiklerin nemi
Beceremez ki s/aklamayı kendini
Şakaklarım seyirmeye başladı kimsesizliginde
Ağırlaştı yine başım
Buluşma vaktini mi müjdeliyor hüzünle
Resmedemiyorum tualime fakirliğini
Gönül hizama çekemiyorum
Hizasız kalmayı yeğliyorum hiçliğine

Tanıklığıma kuşkuyla b/akacak aşk
Ayrılığın savunmasına sırtım dönük
Sensizliğin şark’ında sürgünde şimdi talihim
Gün batısında çarmıha gerili kısmetim
Kapat,düşler kurmadan üzerime gözlerin
Sığ sitemlere hem kısır hem kısık sesim