sen cok mesguldun
düzeltmen gereken rafların vardı
tutturulması gerekn hesapların
bitirlmesi gereken boya badana tadilatların
yetiştirilmesi gereken acılısların
kapanısların
sen olmazsan aksardı işlerin
bense sen olmadanda yasayabilrdim...

sen cok mesguldun
musterilerin vardı hergun gelen
sorular soran ve cevaplar hazırladıgın
cevaplaman gereken telefonlar vardı
araman gereken dostların
kardesin vardı canı sıkıldıgında destek olman gereken
cok yorulurdun
yoruldugunda dinlenmek icin uyuman gereken
bir hayatın vardı
sonra erkenden kalkıp işe gitmen
gitmeden önce giymek icin secmen gereken
elbiselerin

cok mesguldun sen
ve iyi gorunmen gerekiyordu
gulumsemen yasadıgın tum fırtınalara ragmen
yol gostermen gerekiyordu işe yeni baslayanlara
hırsların vardı ve isteklerin
yükselmek icin mevki sahibi olmak icin
fedakarlık gerektiren
yoruldugun zaman susman
ve kullanman gereken
aldıgın egitimlerini hakkını verip
oynaman...

cok mesguldun sen
bulundugun yeri kaybetmemek icin
kendinden tavizler vermen
akıntısına kapılman bu hayatın
dolu dolu yasaman
karsılıgında uzerindeki safralardan kurtulman gereken...

cok mesguldun sen
gercek bir hayat karsılıgında
hayallerinden vazgecen
sonu belirsiz bir gelecekten
planlanmıs
sonucları onceden hesaplanmıs
ayakları yere basan
aklı basında bir birliktelikti artık bekldigin
ve ben bir numara kücük geliyordum artık beklentilerine

cok mesguldun sen
ben telefon basında tırnaklarımı yerken
nasılda huzur dolu
hırs dolu
arzu dolu bir hayatın kollarında
zevkten inlerken sen
ben bir kaybın hasarlarını soruyordum
içimdeki komplo teorisyenlerinden
uzak kaldıkca senden
aramızdaki mesafeler katlanırken
her gun biraz daha zor nefes alıyorken
öyle mesguldun ki sen
zaman zamanda olsa sesimi duyma geregini bile hisetmiyorken
üstünü kapamaya calısıyordum
sen yoksun diye durmadan icimde actıgım yaraların
telefonun basında aramanı beklerken
aklımı sıradan televizyon dizileri arasında pay ederken
elde kalanları alkole basıp
’gittin işte artık yoksun’a alısamayıp
sudan bahanelerle uzatıyordum bu karsılasmamayı...

sabah uyanıp işe giderken
aksam olsun diye söylenen küfürbaz bir ihtiyar gibi
her aksamın karanlıgında gömülürken umutsuzluga
nasırlanan parmaklarım anlatmaya calısırken
öyle mesguldun ki sen....