Duygum buharfler yığılmış üst üste sözcüklerin üstü örtük yine sabahı alıyorum koynuma karşımda aydınlık pencerem adımından geride ne kalmış işe yaramış mı eşeğe nasrettin’ce ters binmek otursaydın yanı başımda şiirim olurdun yıldızının nasıl parlayıp söndüğünü yazardın aynı renk güle uzanır mıydı ellerimiz unutma aynı tencerede kaynamıyor yemeğimiz evin önünde erik ağacı dökmüş kötü taneleri ikimiz birden uzanır mıyız bakmaya olgun mor meyvelere koparır mıyız dünya terse döndü de altta kaldı insanlar duygum bu içim yokluğunla savaşmıyor artık bütün askerler salındı sade bir kadın dik yürüyor yolda kimse yok inan ki önünde arkasında kendi veriyor komutu, kendi alıyor söyleniyor ara sıra yanında biri varmış gibi sen fırtınalarını salsan faydasız kalbim titremiyor 07. 08. 2018 / Nazik Gülünay |