ÇOCUKLUĞUMU ÜFLE
Zamanın dudaklarından fırlayıp kaçtım
Bıraktığım izlerin başındayım Saklama telaşında Yakalanacağımdan habersiz Bir yerlerde perdelemeliyim kendimi Peşimde bir mezar bekçisi Pusuya yatmış Düşececeğimi bildiği yere Yutkundukça kendimi Uzatıyorum sesimi sokaklarında büyüdüğüm diyarlara Zaman acımasız bir anne diyorum büyüttü Uykularımdan çeke çeke Düşlerimi içtim Telvenin kıvrımlarındayım Bir koşu incir ağacına astım korkularımı Kınalı kayalara emanet heyecanlarım Köşe kapmaca oyununda bıraktım Yorgun ünlemlerimi Neşemi besler oldu anılarım Yokuşlarım hüzünle demlenmiş çay bahçeleri Elim ayağıma dolaştı dinlerken Babamın ben doğunca şahlanan merhametini Eşiğimizden içeri uzattığı koşulsuz sevgiyi Tutarken terleyemeden daha ellerim Parmak uçlarımı bırakma diyemedim Saatler bir maganda bir tek anı kollayan Bulutlara salmalıyım Kurşunu dokunmadan İsraf edilmemiş çocukluğum kaldı elimde biriktirdiğim Her gece uyumadan Odamdan içeri üfledim Bahçe (feyzal) |
güzelliğine inanırım
lakin bahtımın kötülüğünde
çok çaresizim
ben de kardeşimden
dua beklerim
ama nerede ?
harika olan şiiri
ve yazan güzel yüreği
tebrik ederim.
saygımla.