ara dikiş
günlerden pazar ertesi
özlemlerin oluşturduğu kuyruk kilometrelerce kan kusuyor midem ve keyfim arazi birikmiş acılarımı toplamıyor belediye duyduğuma göre çalışanlar da grevde hayat beyannamesini içeri vermemiş gerek yok! iflası vermek lazım diyor muhasebeci gönül kumbarama bakınca bir an fark ettim ki onu da boşaltmışsın giderken anlayacağın hortumlanmış banka gibiyim ne yapsam boş… aşkın kırmızı kitabını fırlattığından beri duygularda devalüasyon piyasalar altüst, faiz artışı birde bin IMF kapıda ve borsa dipledi gün arası düşünceleri tığdan geçirip yüreğime açtığın yırttığı dikmeye çalışıyorum zamanı oyalı bir yazma gibi örüp beynimde eksik olan yanıma ara dikiş atıyorum canım acıyor ama kapanmıyor boşluğun… |