Dedem ve benEvvelinden gelen bakışların biz bağına giden yolda Aşkın kitabını yazdım, Ve okudum... Günlerden perşembeyle başlayan yolculuğun Tek katlı evin bahçesine düşen rüzgar Kahverengi saçlarımı dağıtırken Sakinleşiyordu bahar Ağaçların göbeğini yontan dedem oyuncaklar yaparken Mutluydum... Gökyüzünde uçurtmaları dans ettirmek Ateşböceklerine gülümsemek Adım Elif,çocukluğumdu.. Gökkuşağının ipini tutarken tanıştım onunla Zaman geçti Dedem öldü Uçurtmam kayboldu Geriye paylaşılarak büyüyen Sevgiler ve çocuklar kaldı Şehrin kanatlarında ülkesiz yalnızlıkla çırpınıyorum Bilmiyorum, Dokunur mu göğsüme aynı pencereden bir el Adın çocukluğumdu benim |
Kaleminizin susmayan tınısı güzellikler sunmukta...
........................................ Sayğı ve selamlar,,