Zalim kimkışa yürür yüreğim solan bir bahçeyim şimdi ben susan bahçe, solan bahçe bir iç sızısı içinde gözlerinde gece kal demiştim sana kal öylece bağlanma her ihtimâle sendeki çocukluğun elleri düşüremezdi tetiği gidene vurdun kendi yaşamak hevesini mumun titrek alevinde "ömründen tek günün kalmış gibi"* bütün sevinçlerini yaşamak istiyorsun şimdi var mı mümkünü dil kilitlenir ama susabilir mi yürek tutulabilir mi yüreğin dili yitiklerin sesleri, gözleri siyaha dönen sarıldığın beyaz acı bir rüzgâr süpürür hepsini git gide yalnızlaşır yol kalan salt cana kıyıcı aşkın kokusu yarına kalmadan ölmüş yarınlarının kimdir zalimi *Ahmet Oktay Hâdiye Kaptan |
Yukarıda yorumuma sebep olan kısım şiirinizin
git gide yalnızlaşır yol
kalan
salt cana kıyıcı aşkın kokusu
yarına kalmadan ölmüş yarınlarının
kimdir zalimi
... bu mısralarıydı. Belki bir alaka yok ama ne bileyim böyle bir yorum çıktı klavyeden.
Tebrik ve saygılarımla sayın şair im. Yine su gibi yatağını bulup, ummanla buluşmuş bir şiir okudum sayfanızda. Sağlıcakla kalınız, vesselam.